Każdy z nas stając przed wyborem odpowiedniej rasy właśnie dla siebie rozważa wiele aspektów, które będą niezwykle istotne w ich wspólnym życiu i funkcjonowaniu. Niejednokrotnie zadajemy sobie pytania, ile kosztuje piesek tej rasy, czy jest drogi w utrzymaniu, czy wymaga wizyt u psiego fryzjera, jak długo żyje, czy nadaje się do domu z dziećmi i wiele, wiele innych. W poniższym artykule poruszymy wiele istotnych kwestii o jakich musisz wiedzieć decydując się na psa tej właśnie rasy, ale po przeczytaniu tej publikacji na pewno zostaną rozwiane wszelkie twoje wątpliwości.
Spaniel tybetański– wygląd i opis rasy
- Wysokość w kłębie: 25 cm
- Masa ciała: 4,1 – 6,8 kg
- Rozmiary: małe
- Sierść o niejednolitej długości, umaszczenie czarne, białe, czarne podpalane, sobolowe, złote, rude
- Długość życia: 12 – 15 lat
Spaniel tybetański – wzorzec rasy
- Pochodzenie: Tybet.
- Patronat: Wielka Brytania.
- Klasyfikacja: Psy do towarzystwa.
- Klasyfikacja F.C.I. : Grupa 9, psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 5, rasy tybetańskie. Nie podlegają próbom pracy.
- Usposobienie: Spaniel tybetański powinien być wesoły, ale stanowczy w swoim zachowaniu, powinien wyróżniać się swoją ogromną inteligencją, przez co wykazuje nie ufność wobec obcych, ale swoim ludziom jest niezmiernie wierny i oddany.
- Głowa powinna być mała w stosunku do tułowia oraz noszona u góry z ogromną dumą. Czaszka powinna być nieco wypukła, ale umiarkowanej szerokości i długości tak, aby wszystko pozostało w odpowiednich proporcjach. Nos powinien być czarny. Pies tej rasy powinien mieć lekki przodozgryz. Oczy powinny być ciemnobrązowe, owalne, osadzone dość szeroko, ale patrzące na wprost. Uszy powinny być średniej wielkości i zwisające.
- Długość od kłębu do nasady ogona powinna nieco przekraczać wysokość w kłębie. Grzbiet powinien być wyraźnie prosty, a żebra dobrze wysklepione, natomiast ogon powinien być osadzony wysoko, z obfitym pióropuszem, a podczas ruchu noszony zakręcony lub zagięty nad grzbietem.
- Okrywa włosowa: Włos okrywający ciało powinien być jedwabisty, gładki na pysku i przodzie kończyn, średniej długości na tułowiu, raczej płasko przylegający. Suki powinny być owłosione słabiej. Wszystkie kolory i ich zestawienia są dozwolone.
- Wady dyskwalifikujące psa to wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech. Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany oraz nie powinien być przeznaczany dalej do jakiegokolwiek rozrodu. Samce powinny mieć dwa prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.
Spaniel tybetański – charakter
Spaniel tybetański jest niezwykle czujnym i energicznym psiakiem, który totalnie nie przepada za kontaktami z obcymi mu osobami, więc traktuje je z dużym dystansem, natomiast dla swoich właścicieli zrobiłby wszystko. Na każdym kroku bacznie obserwuje świat, który go otacza tak, aby w razie jakiegokolwiek zagrożenia mógł w porę zareagować, a biorąc pod uwagę jego szczekliwe usposobienie to na pewno będziemy świadomi, gdy ktoś zaczyna się do nas zbliżać. Spaniel tybetański jest w 100% oddany swoim opiekunom, skoczy za nimi w ogień, a w razie niebezpieczeństwa zawsze będzie próbował ich bronić, ponieważ jest waleczny jak lew i lojalny wobec swoich domowników. Źle znosi samotność, więc raczej nie powinien być w domu, w którym jego opiekunów nie ma większość czasu w domu, ponieważ może ogromnie to przeżywać, ale także nabawić się lęku separacyjnego. Nie wykazuje on raczej agresji ani nie należy do psów wykazujących nadmierną lękliwości. Jest to pies lojalny, oddany, posłuszny i inteligentny, ale jego charakterek niejednokrotnie upomina się o bycie niezależnym, więc takie zachowanie u psiaka tej rasy będzie w 100% naturalne. Charakter spaniela możemy porównać w pewnym stopniu do charakteru kotów, jest on lojalny, ale niekiedy chodzi własnymi ścieżkami lub niekiedy może nie być w pełni posłusznym i wykonującym komendy psiakiem. W opinii wielu osób czworonóg tej rasy ma nieco koci charakter. Jest to psiak niezwykle kontaktowy w stosunku do innych zwierząt, więc powinien dosyć dobrze dogadywać się z innymi zwierzęcymi domownikami, ale należy pamiętać, że każdy osobnik jest inny i mogą się pojawić nieznaczne wyjątki od reguły.
Spaniel tybetański – długość życia
Spaniel tybetański utrzymywany w odpowiednich warunkach oraz odpowiednio żywiony osiąga stosunkowo ładny wiek jak dla psów, bo między 12 a 15 lat. Jednakże należy pamiętać, że jest to mocno uśredniony wynik i mogą występować pewne odchylenia od tej normy, a wszystko zależy od tego jak będziemy dbać o naszego pupila. Należy pamiętać, że odpowiednie żywienie i regularne wizyty u lekarza weterynarii zdecydowanie mogą wydłużyć życie naszego zwierzaka.
Spaniel tybetański – zdrowie
Niestety jak każda rasa psów, tak i spaniele tybetańskie są predysponowane do wielu chorób na podłożu genetycznym. Jedne są mniej groźne, a inne bardziej. Najistotniejsze jest, aby jak najszybciej zdiagnozować psiaka i wdrożyć odpowiednie leczenie, aby nasz psiak mógł pozostać z nami jak najdłużej. A więc do jakich chorób predysponowana jest ta rasa? Najczęściej jest to:
- ektropium (wywinięcie powieki), jej objawem jest wywinięcie się powiek i znaczne poszerzenie szpary powiekowej. Takie zjawisko prowadzi z kolei to licznych dolegliwości związanych ze spojówkami, ale na szczęście można temu zaradzić operacyjnie tak, aby nasz psiak mógł żyć w komforcie,
- dwurzędowość rzęs,
- zwichnięcie rzepki, czyli przemieszczenie się tej kości na boczną lub przyśrodkową stronę stawu kolanowego,
- cystynuria (kamica cystynowa),
- dysplazja stawów łokciowych, jest to nieprawidłowe wykształcenie powierzchni stawowych stawów łokciowych, co zniechęca pupila do ruchu i sprawia, że jego chód staje się sztywny i bolesny, a w takim przypadku niezbędna będzie operacja psiaka, aby poprawić jego komfort życia,
- zespolenie wrotno-oboczne, jest związane z nieprawidłowym przepływem krwi przez wątrobę i może się dawać objawy takie jak: nieprawidłowy wzrost, częste biegunki, napady agresji, uciążliwe drgawki,
- zespół oddechowy ras krótkoczaszkowych, zwężone otwory nosowe czy niedostatecznie rozwinięta tchawica sprawiają, że przez drogi oddechowe przedostaje się zbyt mało powietrza.
Są to dosyć poważne schorzenia, których pod żadnym pozorem nie wolno lekceważyć, jeżeli zauważysz jakiekolwiek niepokojące objawy, należy jak najszybciej je skonsultować z lekarzem weterynarii.
Spaniel tybetański – pielęgnacja
Najważniejszym elementem jest regularne wyczesywanie martwego włosa, aby zapobiec powstawaniu dredów, które nie są komfortowe dla naszego psiaka. Taką pielęgnacje należy wykonywać najlepiej codziennie, a minimalnie trzy razy w tygodniu. Natomiast psiaka nie powinno kąpać się często, raczej zaleca się, aby było to wykonywane okazjonalnie, aby nie zaburzać jego naturalnej bariery ochronnej. Pies wymaga również systematycznej kontroli stanu oczu i uszu, aby zapobiec schorzeniom, do których jest predysponowany. Pielęgnacja spaniela tybetańskiego nie jest zatem kłopotliwa, ale powinna być systematyczna i przeprowadzana sumiennie.
Spaniel tybetański – żywienie
Czym karmić pupila naszego pupila, aby zapewnić mu wszystko co niezbędne i zachować go w pełni zdrowia? Spaniel tybetański powinien otrzymywać wysokiej jakości pożywienie dostosowane do jego wieku, zdrowia i aktywności fizycznej. Rekomendujemy pełnoporcjową karmę dedykowaną dla ras małych- zarówno suchą jak i mokrą tak, aby zapewnić mu zbilansowane posiłki i nie nabawić go pewnych niedoborów, gdybyśmy sami chcieli prowadzić jego dietę. Dzienną porcję pożywienia dla spaniela tybetańskiego najlepiej podzielić na 2–3 posiłki, a u szczeniaków jedzenie powinno być podzielone na 5 porcji. Czworonóg musi mieć zapewniony stały dostęp do świeżej i czystej wody, aby nie doszło do odwodnienia, nawet jeżeli pies otrzymuje karmę mokrą musimy mieć dostęp do wody. Do treningu naszego pupila możemy wprowadzić smakołyki odpowiednie dla jego wieku i preferencji, najlepiej, aby było to suszone mięso bez zbędnych dodatków. Dawkując karmę i stosując smakołyki musimy uważać, aby nie nabawić naszego psiaka nadwagi, która mogłaby skutkować wieloma problemami zdrowotnymi.
Spaniel tybetański – szkolenie i wychowanie
Szkolenie i socjalizację spaniela tybetańskiego powinieneś rozpocząć już w tym samym dniu, w którym przyprowadzisz go do domu, jednakże należy pamiętać, że jego socjalizacja zaczyna się około szóstego tygodnia życia jeszcze u hodowcy i to od niego w głównej mierze zależy prawidłowa socjalizacja naszego pupila, a my koniecznie musimy to kontynuować w prawidłowy sposób. Nie należy zwlekać z jakimikolwiek ćwiczeniami i wprowadzaniem nowych bodźców, bo ze słodkiego malucha może wyrosnąć nam psiak, z którym będziesz mieć problemy, z którymi wtedy uporasz się tylko z pomocą wykwalifikowanej osoby, więc lepiej przeprowadzić prawidłową socjalizacje i szkolenie jak najszybciej. Z kolei dalsze treningi z psem, od którego od małego niczego się nie wymagało, będą niemałym wyzwaniem. Każdy pies powinien być nauczony chociażby podstawowych komend tak, aby w potrafił się zachować w towarzystwie innych ludzi czy psów i chociażby podczas wizyty u weterynarza. Spaniel tybetański to pies zaskakujący niejednokrotnie swoją inteligencją, a dzięki temu niezwykle szybko się uczy pewnych komend oraz sztuczek. Chętniej uczestniczy w szkoleniu, jeśli jest ono prowadzone w formie zabawy i jest często nagradzany ulubionymi smakołykami, które tylko potęgują przyjemność wynikającą z nauki. W wychowywaniu psa tej rasy niejednokrotnie należy być jednocześnie delikatnym, jak i stanowczym tak, aby nieświadomie nie zniechęcić naszego pupila do dalszej aktywności intelektualnej i nauki. Treningi powinno się dzielić na krótkie sesje tak, aby wykonywanie tych samych ćwiczeń nie stało się zbyt nudne dla naszego pupila. Wczesna socjalizacja jest w wypadku psa tej rasy koniecznością, w żadnym wypadku nie wolno pominąć tego etapu. Aby spaniel tybetański mógł stać się towarzyskim, pewnym siebie i zrównoważonym psem, musi poznawać nowe miejsca, ludzi i inne zwierzęta od jak najwcześniejszego wieku.
Spaniel tybetański – szczeniaki i hodowla
Przed wybraniem odpowiedniej hodowli z jakiej zdecydujemy się kupić naszego psa należy pamiętać o kilku niezwykle istotnych kwestiach. Spaniel tybetański nie może być wydany do nowego domu przed ukończeniem 10 tygodnia życia tak, jak szczeniaki innych ras, ponieważ pomiędzy 6 a 10 tygodniem życia następuje prawidłowa socjalizacja pomiędzy suką, a szczeniakami, która jest niezbędna. Szczeniaki spaniela tybetańskiego powinny być radosne i zadbane, hodowca jest zobowiązany do pokazania ci stanu pozostałych szczeniaków i ich rodziców oraz pokazania czym były żywione do tej pory. Odmowa pokazania innych zwierząt powinna być sygnałem ostrzegawczym dla kupującego. Hodowca spanieli musi być w Polskim Związku Kynologicznym, a wraz z psem wydać metrykę szczeniaka, na której podstawie można wystąpić o rodowód dla psa. Jeżeli psiak nie posiada odpowiednich dokumentów, a hodowla nie jest prawidłowo zarejestrowana to jednoznaczne jest to, że jest to pseudohodowla, których trzeba się wystrzegać i nie dawać możliwości dalszego rozwijania się takim ludziom, ponieważ w takich miejscach psiaki mogą nie otrzymywać odpowiedniego dobrostanu.
Spaniel tybetański – cena
Cena rodowodowego szczeniaka z dobrej hodowli będzie się wahać od 2,5 do 4 tysięcy złotych. Cena będzie zależna od wieku, płci i umaszczenia oraz od tego czy psiak będzie przeznaczony do dalszej hodowli czy jako towarzysz do domu. Jednak nie należy zapominać o wyborze odpowiedniej hodowli tak, abyśmy mogli być spokojni o stan zdrowia naszego pupila.
Spaniel tybetański – historia rasy i ciekawostki
Spaniele tybetańskie początkowo były hodowane przez buddyjskich mnichów, ze względu na to, że były uważane za miniaturki lwów, które są symbolem Buddy. Pełniły one w klasztorach funkcję stróżów i miały chronić przed wszelkimi kradzieżami. Spaniele tybetańskie były wysoko cenione i często obdarowywano nimi arystokratów czy władców. Brytyjscy podróżnicy i misjonarze sprowadzili na Zachód kilka psów tej rasy na przełomie XIX i XX wieku. Psom tej rasy nie poświęcano zbyt wiele uwagi w Stanach Zjednoczonych – aż do lat 60., kiedy to wyhodowano miot z pary przywiezionej z Tybetu. Za popularyzację rasy jest odpowiedzialny kościelny z luterańskiego kościoła. Importował on jeszcze kilka spanieli z Wielkiej Brytanii i coraz więcej ludzi zaczęła interesować ta rasa. Amerykański Klub Spaniela Tybetańskiego został utworzony w 1971 roku, a Amerykański Związek Kynologiczny uznał rasę w 1983 roku. Powszechnie uważa się, że do Polski pierwszy przedstawiciel tej rasy został sprowadzony w połowie lat 90. XX wieku. W Polsce działa zaledwie kilka legalnie zarejestrowanych hodowli spaniela tybetańskiego. Ciekawostką może się okazać, że te psiaki możemy znaleźć pod różnymi nazwami, na przykład takimi:
Spaniel tybetański – dla kogo?
Na samym początku należy pamiętać, że jest to pies rodzinny, choć nieufny wobec obcych, ale spokojnie sprawdzi się w domu z dziećmi czy innymi zwierzakami i na pewno swoim głośnym szczekaniem będzie alarmował nas o zbliżającym się intruzie. Spaniel tybetański nie ma zbyt wielkich wymagań, jakie musimy spełniać dla niego jego wymarzony dom. Nie jest zapalonym sportowcem, dlatego sprawdzi się jako towarzysz tych osób, które prowadzą nieco mniej aktywny styl życia i zimne wieczory spędzają w domu pod kocykiem oglądając serial. Nie oznacza to jednak, że spaniele tybetańskie są fanami nudy, jak każdy psiak uwielbiają aktywne spacery ze swoimi właścicielami, ale nie są to psiaki wybitnie wymagające. Jednak, aby utrzymać takiego psiaka w dobrej formie, musisz:
- wymyślać mu gry i zabawy, w których pojawia się trochę ruchu i dużo wyzwań intelektualnych, jeżeli tobie nie będzie odpowiadał taki schemat możesz zaopatrzyć się w zabawki intelektualne, takie jak na przykład mata węchowa,
- zapewnić psu towarzystwo, bo przedstawiciele tej rasy nie lubią samotności, a nie chcemy, aby nasz psiak męczył się z powodu lęku separacyjnego.
Jeśli zatem często przebywasz poza domem, a mieszkasz samotnie, pies tybetański nie poczuje się zbyt dobrze pod twoim dachem i zamiast pożytku i radości będzie was czekać katorga i męka i nikt nie będzie miał warunków do bycia niezmiernie szczęśliwym tak, jak zakładaliście to na samym początku. Spaniele mają wiele zalet, przez które to właśnie konkretnie tą rasę wybierają przyszli właściciele. Takimi zaletami na pewno są:
- lojalność,
- niezależność,
- odwaga, którą ten mały lew wykazuje się w najmniej oczekiwanych okolicznościach tak, aby ochronić najcenniejszych dla siebie właścicieli.
Spaniel tybetański ma naturę stróża, możesz mieć zatem pewność, że ostrzeże cię, kiedy w twojej okolicy pojawi się niechciany osobnik. Dobrze sprawdza się w rodzinach z dziećmi, gdzie jego przyjazne usposobienie jest wyjątkowo doceniane, a dzieci niezmiernie kochają przytulać się do tego małego psiaka. Niestety spaniel tybetański, jak każda inna rasa, posiada wiele wad, które dla niektórych mogą być nie do przeskoczenia. Ten niepozorny mały piesek może zaskoczyć uporem i niezależnością, więc czasem trudno nad nim zapanować i uporać się z jego humorkami.
